Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ σε τούτο εδώ το ιστολόγιο.Και τον τελευταίο καιρό η ανάγκη για έκφραση των συναισθημάτων μου εξωτερικεύεται με διάφορους άλλους τρόπους,χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχω εγκαταλείψει την εμμονική και ακατάληπτη συγγραφή κειμένων,που τόσο με ανακουφίζει.Έχω καταπώς μπλοκάρει,σαν ένα μωρό που κοιτάζει γύρω και δεν αναγνωρίζει παρα μόνο σχήματα και χρώματα.Θα μου έρθει όμως.
Όπως προείπα ένας από τους λόγους που με έχει κρατήσει συγκροτημένη το τελευταίο διάστημα,το οποίο έχει αποβεί ένας μίνι γολγοθάς,είναι η μουσική.Επειδή υπάρχει εγώ είμαι λίγο καλύτερος άνθρωπος και δεν μπορώ να φανταστώ καν την καθημερινότητα μου χωρίς να μου αγκαλιάζει τα αυτιά.Τόσο απλά,τόσο μελοδραματικά και ναι,τόσο κλισέ.
Η επιλογή των album που θα παρελάσουν εδώ τις επόμενες μέρες είναι καθαρά συναισθηματική.Δεν μου πήρε πάνω από μισή ώρα αφού ήξερα πολύ καλά με ποιους δίσκους έκλαψα,γέλασα,ανακουφίστηκα,χόρεψα,παρηγορήθηκα στην αγκαλιά μου.Δεν έχω δεύτερες σκέψεις,δεν υπολογίζω ούτε τις κριτικές,ούτε τα ρεύματα,ούτε τα hypes.Χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό για κάποιον που όλα αυτά τα λαμβάνει υπ'όψιν του!
Να ευχαριστήσω κι εγώ λοιπόν με την σειρά μου τον διοργανωτή και όλους όσους συμβάλλουν με τον τρόπο τους σε αυτό το πολύ πολύ ενδιαφέρον γεγονός!
