Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

1




Bon Iver
For Emma,For Ever Ago (Jagjaguwar)


Ο κύριος Justin Vernon μας ήρθε με ένα από τα πιo ποιητικά ονόματα για group και ένα από τα πιο μελό χειμωνιάτικα εξώφυλλα για albums και ένα πανέμορφο τίτλο και είχε κερδισμένο τον αγώνα από τα αποδυτήρια.Το ομολογώ.Όταν το Flume,το Skinny Love το For Emma γίνονται το soundtrack της καθημερινότητας και καταφέρνουν εν τω μέσω μιας ηλιόλουστης χώρας να δίνουν τόσο παραστατικά γλυκιές πινελιές χειμώνα ,μιλάμε για έναν τραγοδοποιό από τους λίγους με έναν δίσκο άρτιο χωρίς να γίνεται περίπλοκος ή πειραματικός,με δόσεις πρωτόλυου ρομαντισμού και μελαγχολίας που σαγηνεύουν και τέλος με ένα αποτέλεσμα τόσο δυνατό στο σύνολο του,μουσικά και συναισθηματικά,που δεν θα μπορούσε να είναι νούμερο ένα με διαφορά,μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα.

http://www.myspace.com/boniver



http://www.boniver.org/

2

Black Mountain
In τhe Future (Jagjaguwar)



10 (+3) μίνι καταιγίδες κλεισμένες σε ένα album,το δέυτερο για τους Black Mountain .Αιφνιαδιαστικά δυνατό album,ξεχωρίζει με διαφορά από τα υπόλοιπα της χρονιάς στο ύφος του και με έκανε να αναφωνήσω στην πρώτη κι όλας ακρόαση...Επιτέλους!Κάτι πραγματικά συναρπαστικό!Κομμάτια όπως το Tyrants και το Stormy High παίρνουν κεφάλια και δεν ξεχνιούνται εύκολα ενώ το καλύτερο ,νομίζω,πως είναι ότι οι Black Mountain σε αυτό το album καταφέρνουν να συνθέσουν-ερμηνεύσουν με πρωτοτυπία,πάνω σε ένα είδος μουσικής που ελάχιστα πράγματα έχουν μείνει 'ανεξερεύνητα' και μάλλον εκεί βρίσκεται το μυστικό επιτυχίας τους.

http://www.blackmountainarmy.com/

http://www.myspace.com/blackmountain

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

3

Fleet Foxes
Fleet Foxes(Sub Pop)



Οι Fleet Foxes συμπτωματικά ανήκουν στην ίδια δισκογραφική με τους άλλους λατρεμένους μου και ultra respect Τhe Shins.Επίσης,και δεν ξέρω πόσο συμπτωματικό είναι αυτό τρύπωσαν και στα πιο μύχια συναισθήματα μου,όπως και οι προαναφερόμενοι.Το,πραγματικά,μαγευτικό White Winter Hymnal φέρνει έναν γλυκό 60's πολυφωνικό αέρα,ενώ το album στο σύνολο του,και χωρίς να ξεχωρίζω κανένα κομμάτι,αποτελεί μια ηλιόλουστη βουτιά σε ήχους του σήμερα αλλά και νοσταλγικούς συνδυασμός που,μάλλον,το κάνει τόσο απίστευτα ακαταμάχητο και με έναν μοναδικό και υπέροχο τρόπο όσο και να σε ταξιδεύει στο παρελθόν πείθει ότι ναι,διαμορφώνει σταδίακά μία καινούρια ελαφρώς πιο απλουστευμένη era στην Αμερική.

http://www.myspace.com/fleetfoxes

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

4


Fuck Buttons
Street Horrrsing (ATP Recordings)



Σε ποιό σύμπαν ζούνε αυτά τα δύο παιδιά από το Bristol δεν ξέρω και δεν θέλω να ξέρω,μου φτάνει που στο Street Horrsing βγάζουν μία ενέργεια τόσο ωμή και ειλικρινή που δεν ήξερα τι με είχε χτυπήσει.Λένε γι αυτούς ότι η μουσική τους ακούγεται σαν το τέλος του κόσμου,και δεν έχουν και άδικο.Η μουσική τους,όσο προσωπικά και να μου προκαλεί μία αίσθηση ασφυξίας την επόμενη στιγμή μου προκαλεί ταχυπαλμία και ευφορία,ίσως κάπως έτσι να είναι και το τέλος του κόσμου...Τα απόκοσμα παραμορφωμένα φωνητικά(αν καν μπορεί κάποιος να τα περιγράψει έτσι)συμπληρώνουν καίρια και 'γεμίζουν' αλλά χωρίς να είναι και απαραίτητα κατά τη γνώμη μου,καθώς από μόνα τους τα tracks χωρίς επαναλήψεις ή περιττό φανφαρισμό αποτελούν αυτοτελή μικρά αριστουργήματα.

http://www.myspace.com/fuckbuttons

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

5

Vampire Weekend
Vampire Weekend (XL)


Αυτή η χαρωπή παρέα από το μακρινό New York με πρωτοστάτη τον εκκεντρικό Ezra Koenig ίσως έδωσε μια ελπίδα σε μια pop indie σκηνή που έπνεε τα λοίσθια.Με το ομώνυμο ντεμπούτο τους δεν ήταν έρωτας με την πρώτη..ακρόαση,αλλά σταδιακά.Εκτός από το όλο fun και το θετικό mood τους και την εμφανή διαφορετικότητα τους δεν άγγιξαν ούτε ευαίσθητες χορδές όπως ενδεχομένως άλλα albums ούτε εμβάθυναν ,πολύ,μουσικά.Όμως(ένα μεγάλο όμως)κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα album με συνεκτικότητα και μια απλότητα και χαρά που ορισμένες φορές είναι απαραίτητη.Περιέργως ,δεν είναι πιο αγαπημένοι από τους Shearwater για παράδειγμα ή τους A Silver Mt Zion ,αλλά,το ομολογώ,μέτρησε περισσότερες ακροάσεις το album τους.

http://www.vampireweekend.com/

http://www.myspace.com/vampireweekend

6



Three Silver Mt Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band
13 Blues for 13 Moons ( Constellation)
Ο Efrim Menuck,που τόσο έχει ξεδιπλώσει το ταλέντο του με τους αξέχαστους Godspeed You!Black Emperor,χαρίζοντας μου μία από τις πιο συγκλονιστικές συναυλίες που έχω δει,προσθέτει τα σθεντόρια φωνητικά του στο ξέχειλο από ποίηση 13 Blues for 13 Moons το οποίο παίρνει κεφάλια τόσο με τις ενορχηστρώσεις κομματιών,που λίγο λίγο γίνονται όλο και πιο 'εύκολα' στα αυτιά χωρίς να χάνουν τίποτα από την ποιότητα τους και με τον ήχο ελαφρώς πιο τραχύ και σκληρό, και έρχεται στο τέλος να κλέψει δια παντός καρδιές με τον σπαρακτικό ύμνο 'Blindblindblind'.

http://www.tra-la-la-band.com/

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

7

Glasvegas
Glasvegas (Columbia)


Πολυσυζητημένοι οι Glasvegas,έχοντας δημιουργήσει και αυτοί με την σειρά τους ένα hype γύρω από το όνομα τους,και για ακόμη μια φορά θα πω:όχι αδίκως.Το ύφος τους δεν αλλάζει σε κομμάτι από κομμάτι(με φωτεινή εξαίρεση την surf στιγμή στο I'm Gonna Get Stabbed)αλλά καθένα με τον τρόπο του είναι προτώτυπο και ντυμένο με τα φωνητικά του James Allan και την υπέροχη σκωτσέζικη προφορά(οκ,γούστα είναι αυτά)που προσδίδει πολύ χαρακτήρα και τσαμπουκά ακόμη και στις πιο ελαφριές στιγμές τους, απογειώνει ακόμη και τα μέτρια κομμάτια και τους κάνει να ξεχωρίζουν από τον σωρό rock-indie συγκροτημάτων.Τελικά έχουμε ένα album πραγματικό δυναμίτη και το Whitey ένα τραγούδι που παίζει σε λούπα στο κεφάλι μου.

http://www.myspace.com/glasvegas

8

MGMT
Oracular Spectacular(Columbia)


Ναι,εντάξει έχουν hype οι The Management ή καλύτερα MGMT(πολύ πιο εύηχο το δεύτερο).Αλλά όχι άδικα.Το Oracular Spectacular, δεν είναι ένα album με χιτάκια ευκαιριακά, που τα ακούς μια φορά και μετά τα ξεχνάς. Όπως ο απόλυτος χορευτικός ύμνος για φέτος Kids με τον οποίο λιώσαμε σόλες,όπως το σπουδαίο Electric Feel που μπολιάζει μια disco αισθητική με πιο σύγχονα synths και είναι κομματάρα,αλλά και το πιο mainstream Weekend Wars.Συμπέρασμα;Είναι σπάνιο να είναι της 'μόδας' ένα album και ταυτόχρονα καθόλου υπερτιμημένο,τα φωνητικά να μην ήταν τόσο αδιάφορα σε στιγμές και θα χτυπούσε κατευθείαν νούμερο 1!

http://www.myspace.com/mgmt

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

9

She & Him
Volume One (Merge)




Αυτή και αυτός.Και μελωδίες γλυκές σαν ζάχαρη.Και η φωνή της τρυφερή και δυνατή παράλληλα.Και οι στίχοι να στάζουν,πότε μέλια,πότε πικρία,σαν τον έρωτα ένα πράμα.Και μια διασκευή στους λατρεμένους Beatles.Είναι λίγο πιασάρικο το concept,αλλά οι Zooey Deschanel και ο M.Ward είναι και πολύ ταλαντούχοι και στο Volume One καταφέρνουν να πλανάται ένας ανεπιτήδευτος ρομαντισμός που κάνει ακόμη και τους πιο σκληρόκαρδους από εμάς να χαζογελούμε κρυφά,μία με το Sentimental Heart,μία με το Change is Hard και μία με το 'χιτάκι' Why do you Let me Stay here.All in all,ακούγεται διαχρονικό εμπερικλείοντας και μια 60's νοσταλγία και ίσως ξεχαστεί πιο εύκολα από τα υπόλοιπα top 20 albums αλλά αφήνει μια γλυκιά γεύση και χαμόγελο μετά τις (πολλαπλές) ακροάσεις.

http://www.sheandhim.com/sheandhim.php

10

M83
Saturdays=Youth (Mute)

Μ83 ή αλλιώς Αnthony Gonsalez,τον νεαρό που είχαμε την τιμή να δούμε και live στην Αθήνα.Με την πολύ εύστοχη συνεργασία με την Morgan Kibby ,που είναι αυτή η αιθέρια ονειρική φωνή που χαιδεύει τα αυτιά μας(χμμ...σαν να χρησιμοποιείται πολύ αυτή η φράση τώρα τελευταίως)σε tracks όπως το Up! μας δίνει ένα album που σαν να ψηλαφεί τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 με την όλη αθωότητα των synths να πρωταγωνιστεί και να μπερδεύεται με τα ξωτικίσια φωνητικά της Morgan μου κόλλησε στο μυαλό και στο mp3 player για εβδομάδες.Στο τέλος ,τέλος δεν έχει κάτι που να αλλάζει τον χάρτη της μουσικής τόσο συκλονιστικά και πρωτοπόρα όμως με έναν ανεπαίσθητο τρόπο η αύρα του Saturdays=Youth στοίχειωσε το μυαλό και την καρδιά και με έκανε για μήνες να τραγουδώ "Somenody lurks in the shadows...yeah,yeah,yeah".

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

11

Santogold
Santogold(Atlantic,Lizard King)


Η,κατά κόσμον,Santi White είναι αυτή η άγρια φωνή που φτάνει στα αυτιά μας μέσα από το 1ο album της. Μπερδεύοντας με μεγάλη επιτυχία dub,reggae με punk και hip hop,είναι σαφές ότι έχει τις δυνατότητες να το κάνει βέβαια,παρουσιάζει ένα album τίγκα στον δυναμισμό και τον τσαμπουκά με κορυφαίες στιγμές όπως το Shove It και τα 'σπάει' σε σημεία τόσο πολύ που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι σε χτύπησε!

http://www.myspace.com/santogold

12

The Bug
London Zoo (Ninja Tune)


Παρέλαση απο mc's σε αυτό το album του Kevin Martins και όλοι μαζί να συνθέτουν μία παλέτα με σκούρα κυρίως χρώματα μιας και το,πολυσυζητημένο φέτος,dupstep κινείται σε σκοτεινά dub και...hip hopίζοντα μονοπάτια!Στο τέλος το album γίνεται τόσο διασκεδαστικό και πορωτικό που λιώνει από το παίξιμο(και οι σόλες από τον χορό),εύκολο' χωρίς να γίνεται εμπορικό (που σαφώς δεν είναι κακό,έτσι;)και περιέχει ίσως το καλύτερο τραγούδι που άκουσα για φέτος( Poison Dart).

http://www.myspace.com/thebuguk

13

Lindstrom
Where You Go I Go Too (Feedelity)



Παιρνόντας μέσα από ένα ηλεκτρονικό επεξεργασία ό Νορβηγός Hans-Peter Lindstrom απλούς synth ήχους καταφέρνει με ένα μοναδικό στην κυριολεξία τρόπο να δημιουργεί ένα soundtrack για ένα άνευ προηγουμένου τριπάρισμα(με την καλή,την μουσική έννοια πάντα!).Όσο...cheesy και να θεωρείται η επιμήκυνση των tracks (το ομώνυμο με τον τίτλο του album αγγίζει τα 29 λεπτά!)δεν γίνεται ούτε για μια στιγμή βαρετό,ούτε καν στις νοσταλγικές 80's στιγμές του και με το ομώνυμο track να αποτελεί το highlight του album χωρίς να κλέβει,παρ'όλα αυτά, δόξα από το πιο εθιστικό θα έλεγε κανείς Grand Ideas και το πιο μυστηριακό The Long Way Home μας δίνει 55 λεπτά σαφής,υπνωτιστικής απόλαυσης.

http://www.myspace.com/feedelity

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

14

Why?
Alopecia


Ένα album-μωσαικό το Alopecia,η τρίτη δουλειά των Αμερικάνων Why?.Αυτό σημαίνει πως ,ακούγοντας το είναι δύσκολο να εντοπιστεί που ακριβώς κινούνται μουσικά καθώς κάθε κομμάτι αλλάζει ύφος,συναίσθημα,θεματολογία...κι όμως αυτή η αλλόκοτη εναλλαγή synths και κιθαρών, σκληρών κατά φάσεις μπασογραμμών μπερδεμένων με ψυχεδελικά γυρίσματα και έπειτα ανάλαφρη pop είναι που το κάνει δύσκολο να αντισταθείς και να μην πατήσεις το repeat.Αφήστε που είναι και εθιστική αυτή η λίγο ένρινη και συνάμα γοητευτική φωνή που παραπονιέται " As I lay me down to fall asleep with my demons dying and my pilot light weak"...

http://www.myspace.com/whyanticon

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

15

Of Montreal
Skeletal Lamping(Polyvinyl)



Μετά το εξαιρετικό ,απογειωτικό Hissing Fauna..Are you the Destroyer...τι;Στα πολύ κλασικά τους η παρέα της αγαπημένης μου ιδιαίτερης περσόνας(λέγε με Kevin Barnes)με όμορφη ,ανέμελη indie pop-rock τόσο καλή που από την μια στιγμή στην άλλη μπορεί με την ίδια ευκολία να αποτελεί το ιδανικό soundtrack μιας βραδιάς στο λούνα παρκ και από την άλλη να βιάζει την προαναφερθείσα εικόνα με τους απίστευτους στίχους του(που αξίζει να προσέξεις-αποστηθίσεις-ενίοτε αφιερώσεις).Κακά τα ψέματα.Δεν είναι το καλύτερο τους album.Όμως,πως γίνεται ένα group που αυτοβασανίζεσαι μέσα από αυτό που μερικές φορές τείνει να μοιάζει με μουσική παράνοια έχοντας δημιουργήσει ένα εντελώς δικό τους στυλ(προσωπικά δεν μπορώ να το περιγράψω κάπως όταν με ρωτούν.Λέω απλά,είναι οι Of Montreal!),να μην βρίσκεται μέσα στα αγαπημένα;Α.Και μην ξεχνάμε ότι κουβαλάει και το απίστευτο κομμάτι Gallery Piece το Skeletal Lamping.


www.myspace.com/ofmontreal

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

16


Shearwater
Rooks (Matador Records)

Ένα μικρό θαύμα έκαναν οι Shearwater στο πέμπτο στουντιακό τους album (αλλά το πρώτο που βγάζουν με την Matador Records). O Jonathan Meiburg των Okkervil River και ,ιδρυτικό μέλος των,τώρα,πολυπληθέστερων Shearwater,βάζει τα δύνατά του και με χειμωνιάτικη διάθεση συνθέτει ένα album που όσο εσωστρεφές και να γίνεται σε σημεία,δεν 'χαλαρώνει' ούτε στιγμή ενώ τα σχεδόν σπαρακτικά φωνητικά του ώρες ώρες (Rooks,Leviathan Bound,I was a Cloud) διαπερνούν το δέρμα και αγγίζουν ευαίσθητα σημεία σε σημείο ανατριχίλας. Χωρίς και πάλι να θεωρώ το φωνητικό κομμάτι το πιο ενδιαφέρον του album(η προσεκτική προσθήκη διάφορων μουσικών οργάνων 'γεμίζει' χαλαρά πιο πολύ των ήχο τους) άκουσα κάτι που στο σύνολο του με διακτίνησε σε υγρά,ομιχλώδη επαρχιακά τοπία.

http://www.myspace.com/shearwater

http://www.shearwatermusic.com/

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

17

Sigur Ros
Með suð í eyrum við spilum endalaust

Περνάμε στην παγωμένη Ισλανδία και σε ένα group που μόνο ιδιαίτερες δουλειές έχει να μας επιδείξει. Οι αγαπημένοι Sigur Ros έχουν ένα μαγικό τρόπο να τραγουδούν στα 'δύσκολα' και 'ξένα' για εμάς ισλανδικά και,όχι μόνο να μην ξενίζουν το αυτί,αλλά και να ντύνουν την μουσική τους με ένα βελούδινο κάλυμμα εύηχο μεν,καθόλου αδιάφορο και εύπεπτο δε. Μετά την κοιλιά του takk το með suð í eyrum við spilum endalaust ήρθε σε καίρια στιγμή,ηχογραφήθηκε σε πληθώρα τόπων(Ρεϊκιαβικ,Νέα Υόρκη,Λονδίνο,Αβάνα) και χωρίς να περιέχει καινούριους breakthrough πειραματισμούς(εκτός από το πρώτο τραγούδι τους τραγουδισμένο σε αγγλική γλώσσα)είναι πιο γλυκό,πιο ακουστικό και σαφώς πιο ποιητικό(μία και μόνο ακρόαση του συγκινητικού inní mér syngur vitleysingur που σε ελέυθερη μετάφραση σημαίνει Inside me a Lunatic Sings ή κάτι τέτοιο,θα σας πείσει).Ένα άκουσμα τόσο καθαρό,τόσο απαλό,τόσο,τελικά,πανέμορφο που προσφέρεται για ώρες χαλάρωσης και ελέυθερης ονειροπόλησης.

http://www.sigurros.com/main/home/

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

18

British Sea Power
Do you Like Rock Music? (Rough Trade)

Πολύ προβληματίστηκα με αυτό το album.Προσπαθώντας να μείνω ανεπηρέαστη από τα ηχηρά ονόματα που έβαλαν το χεράκι τους στην παραγωγή ( Efrim Menuck,Howard Bilerman,Graham Sutton) με την πρώτη ακρόαση στα αυτιά μου έφταναν αψύς indie-rock μελωδίες,ολίγον επικές ,ολίγον τι στομφώδης .Εκεί όμως που με κέρδισαν οι BSP στις επόμενες ακροάσεις μου ήταν ο συδυασμός ευφυών στίχων που "κόλλησαν" πάνω στις σκληρές γραμμές των κιθάρων,όπως ακριβώς θα έπρεπε. Με σαφές highlight το Waving Flags (ο στίχος 'You are astronomical fans of alcohol' μου προκάλεσε ένα παρατεταμένο χαμόγελο) αλλά προσωπικά αγαπημένα τα 'We close our eyes' και 'No Lucifer' Οι BSP μπορεί να μην καταφέρνουν αυτό που έκαναν με το ντεμπούτο τους το 2003 αλλά παραμένουν μία πολύ καλή indie rock μπάντα και κρατούν ψηλά το επίπεδο χωρίς βέβαια να λείπουν ατέλειες και μικρές...'κοιλιές' στο album.

http://www.britishseapower.co.uk/

http://www.myspace.com/britishseapower


Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

19

Koushik
Out My Window (Stones Throw Records)

Ο κατά κόσμον Koushik Ghosh στο δεύτερο του πόνημα,ένα album σαν ζεστό ηλιοβασίλεμα. Ο Koushik με τις εντυπωσιακές του συνεργασίες (λέγε με Caribou,Four Tet,Madvillain) δημιούργησε ένα album στο οποίο τα tracks με την αρμονική τους ροή παρασέρνουν σε υποσυνείδητα ταξίδια,ακόμη και στην μέση της πρωινής,συννεφιασμένης Κηφίσίας και με τα απαλά,σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά πανέμορφα φωνητικά του καταφέρνει να απογειώσει το αποτέλεσμα .Πέρα από την γλυκιά εξάρτηση που προκαλεί το 'Lying in the Sun' και το αγαπημένο μου 'See You' όλος ο δίσκος είναι ένα μικρό διαμαντένιο πρίσμα το οποίο περικλύει πολλές εκφάνσεις του πολυσχιδούς αυτού καλλιτέχνη που τόσο αβίαστα περνάει απο το hip hop στο ψυχεδελικό στοιχείο καλύπτοντας ένα ευρύ μουσικό φάσμα και παρ'όλα αυτά χωρίς καθόλου επιτηδευμένο ύφος.Simply (amost) perfect και exactly my cup of tea που λένε και οι φίλοι στην Γηραιά Αλβιώνα.

http://www.myspace.com/koushik

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

20

Καλημέρα σε όλους-ες!
Καταρχήν να πω ότι μόνο ένας τόσο σοβαρός λόγος όσο η μουσική θα μπορούσε να αναστήσει το παρόν ιστολόγιο ,και γι αυτό να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο που μου έδωσε την ιδέα συμμετοχής στο Top 20.
Πάμε,λοιπόν...
Atlas Sound
Let The Blind Lead Those Who Can See But Cannot Feel (Kranky Records)



Atlas Sound ή Bradford James Cox ( frontman των γνωστών Deerhunter) σε ένα σόλο album στο οποίο επιδίδεται σε shoegaze ονειρικές αναζητήσεις, με αρκετά στοιχεία pop και ambient και με μεγάλη ευκολία μπορεί να ασκήσει τόση γοητεία ώστε να αφεθείς αρκετές ώρες έχοντας στο repeat της playslist. Το πιο όμορφο στοιχείο είναι πως τα tracks που κυλούν όμορφα το ένα μέτά το αλλό αποτελούν μεν κομμάτια του ίδιου παζλ ,διατηρώντας όμως μια μοναδικότητα που σε "φυλακίζει". Ένα άψογο soundtrack για σχεδόν κάθε συννεφιασμένο πρωινό Κυριακής.

http://www.myspace.com/bradfordcox