An amazing Decade

Οι μεγάλοι σχολικοί διάδρομοι/ξανθά σπαστά μακριά μαλλιά/γεύση τσιγάρου στο στόμα,στα μανίκια/αποστειρωμένες φοιτήτριες/το φυσικό/οι Velvet Underground/η Μήλος/το γκρι καπέλο/άρρωστες διακοπές στην Καβάλα/το νησί μας/χορός χορός και ξανά χορός/τρύπες στη μύτη/το παλιό πράσινο αυτοκίνητο χωρίς φρένα/το νισάν/το ανακριτικό τροχαίας στην Πάτρα/πάρτυ της οδού Χ./το παλιό παλιό mad/έρωτας στην θεμιστοκλέους και κωλέττη/μια κιθάρα,μια φωνή/τοίχος δωματίου γραμμένος παντού/με τα πόδια ως το Μέμφις/Πάντειος/η Ίντριγκα/βινύλιο των Beatles/κόκκινα δάκρυα σε μπορντώ καναπέ/η θέα από το μπαλκόνι της οδού Ρ./εσύ που ποτέ δεν ήρθες εκείνο το βράδυ/τα καστανά της μάτια να κοιτάνε μια σκάλα/χρόνια σιωπής μεταξύ μας/ ρακές στην Κυψέλη/βαρετές δουλειές του ποδαριού/κόκκινα καστανά μαλλιά/αρμυρές πεταλίδες/αμμόλοφοι και όνειρα/γρατζουνιές στην κοιλιά/μηνύματα επιφανειακά/ψεύτικα σ'αγαπάω/αληθινά σ'αγαπάω/μαύρο σατέν σορτσάκι/κλάμματα δυο ώρες πριν φύγει το καράβι/βιαστική μετακόμιση/κινέζικο και ισχνά φώτα/Always better on Holidays/πνιγηρές μπορντώ κουρτίνες/μάι τάι στο ποπ/γλάροι στα πατήσια/δουλειά σοβαρή/δουλειά με προοπτικές/pale blue eyes/συγχώρεση/η Κοτζιά το βράδυ με τον Ν./μάτια που χαμογελάν/μάτια που μου σώσανε τη ζωή/Μαζί Ποτέ/μια μούτζα στη διαφημιστική/χάδια σε ένα καναπέ τις μικρές ώρες/ένα μικρό πράσινο χαρτάκι στο πορτοφόλι μου/φακίδες παντού/γλυκιά ντάγκλα στο μοναστηράκι/μια αδυναμία που δεν θα σβήσει ποτέ/το Παρίσι/η Βαρκελώνη/η παρέα μου ,η καλύτερη του κόσμου/ένα ξημέρωμα Χριστουγέννων να κοιτάμε πολύχρωμα λαμπάκια αγκαλιασμένοι/ένα άλλο στην πλατεία Ομονοίας να μου σφίγγει ο Κ. το χέρι/πικ απ/ούζο στο αεροπλάνο/η δική μας μουσική/βροχή και Crosby Stills Nash & Young/Σέριφος και γιόγκα μάστερ/κουράγιο/κρασί και σκατά/κυρίες και κύριοι όλα λάθος/καυτός ήλιος/αληθινή βαθιά αγάπη/ποτέ ξανά μοναξιά/crazy holidays/οι go-betweens/παγκάκια στο κρύο/χιόνι στις ράγες/αιώνια εφηβεία/λάθη/ξανά αλλαγές/η ύπαρξη σου που έχει ριζώσει στην καρδιά μου/σχέδια για άλλα δέκα είκοσι άπειρα χρόνια γνωριμίας/σωστά/λάθη/κλάμματα/γέλια/αγκαλιές/τσακωμοί/αγάπη/φιλία/πόνος/έρωτας/πόνος ξανά/ να κοιτάμε την απίθανη αυτή ζωή σκασμένοι στα γέλια πίνοντας ένα μαρτίνι τα ξημερώματα.

No1...&No1

decade


Strokes- Is This It (RCA)

Αύτο ήταν;Πάρτυ,ποτά,ατελείωτος χορός και φιγούρες στο Last Night,κλάμματα έξω από το Κόρτο Μαλτέζε,αγάπη για την παλιά γειτονιά,φοιτητές και μετακομίσεις στα εξάρχεια,μία εποχή που ήρθε και μας σάρωσε,θρυλικές γνωριμίες της οδού Χρ,τίποτα ίδιο με πριν,το rock'n'roll της παρέας μου,της καλύτερης παρέας του κόσμου.Αυτό ήταν.

2009


Animal Collective- Meriweather Post Pavillion (Domino)

Σα να ξυπνάς μετά από έναν υγρό οργασμό,ένα εμμονικό ξέσπασμα,μία απελευθερωτική πράξη.Αληθινό,ουσιαστικό και δε μοιάζει με τίποτα και κανέναν άλλον.Νούμερο ένα,με διαφορά.

No2...&No2

decade

Godspeed You!Black Emperor-Lift your Skinny fists Like Antennas to Heaven (Constellation)

Τα λόγια είναι απλά περιττά για αυτό το σοκαριστικό,γυμνό αριστούργημα.Με καθόρισε και με δίδαξε την εσωστρεφεια,αν και μου ταλαιπώρησε τα (τρυφερά τότε) αυτιά μου

2009

The Pains of Being Pure at Heart-POBPAH ( Slamberland Records)

Έχω πολύ καιρό να αγαπήσω έτσι δίσκο,να ενθουσιαστώ με την απλότητα του να χορέψω χοροπηδώντας στο άκουσμα του,να αφιερώσω το Everything With You και να το εννοώ.Έξοχο,γλυκό,απλούστατο indie pop.

No3...&No3

decade

Black Rebel Motorcycle Club- B.R.M.C. (Virgin)

Μετά την ακρόαση του πρώτου κομματιού του δίσκου (τον ύμνο love burns) όλα τα υπόλοιπα ήταν ψιλά γράμματα.Ορόσημο του δύσκολου έρωτα,του αλκοόλ,μιας όχι-και-τόσο-sunshine περιόδου,των βαμμένων μαύρων ματιών,των ταξιδιών στο εξωτερικό.Ανεκτίμητος,ανεξήτιλος.

2009

Antony and the Johnson's-The Crying Light (Secretly Canadian)

Το σπαρακτικό ύφος του Antony,μπορεί να είναι για περιορισμένα γούστα,καθώς και η σκληρά αυτοβιογραφική εξιστόρηση του στα τραγούδια του,όμως εμένα μου έμαθε ότι καμιά φορά καλό είναι να σε παρασέρνει σε θλιμμένες σκέψεις μία απλά θεική φωνή.Καθόλου επιφανειακό,όπως κατηγορήθηκε,το Crying Light ειναι μία σειρά απογυμνωμένων ψυχαναλυτικών συνεδρίών,βουβά δυνατό,σοκαριστικά μελωδικό και τρυφερό.

No4...&No4

decade

Of Montreal-Hissing Fauna Are you the Destroyer (Polyvinyl)

Αυτό το album 'σκίζει' στα δύο μία δεκαετία,μουσικά πάντα μιλώντας ,σαν όλα να ήταν απλά μέχρι το 'The Past is a Grotesque Animal' και τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο.Ένα αριστούργημα,μια γροθιά στο στομάχι,ένα στοιχειωμένο,σκοτεινό και παράλληλα φωτεινό album.

2009

Fever Ray-Fever Ray (Rabit Records)

Η αγαπημένη μου γυναικεία φωνή για φέτος,μυστικιστική,στριφνή και τόσο μα τόσο γοητευτική.Και το If I Had A Heart είναι ένας ύμνος,με τη βουβή του θλίψη να σε κυριεύει.

No5...&No5

decade

Animal Collective -Meriweather Post Pavillion (Domino)

Θα τα πούμε (αρκετά) παρακάτω!

2009

Girls-Album (True Panther Sounds)

Γιατί είναι σπάνιο να συνδυάζεις στον ίδιο δίσκο κομμάτια με τα οποία ξεσπάς σε λυγμούς ( hellhole ratrace) και κομμάτια στις μελωδίες των οποίων λιώνεις τις σόλες σου από το χορό (lust for life).Μία υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη.

No6...&No6

decade


Do Make Say Think- Goodbye Enemy Airship the Landlord is Dead (Constellation)

Το συγκεκριμένο πόνημα τους πρόκειται για ένα μεγαθήριο θορύβου και patterns πάνω στα οποία στήθηκε η υπόλοιπη δισκογραφία τους,πάντα εξελισσόμενη βεβαίως και προσαρμοσμένη στα χρόνια.Ήταν ο δεύτερος δίσκος σε αυτό το ύφος που μπόρεσα να αγαπήσω (ο πρώτος είναι μέσα στην πεντάδα) και μόνο για τον ύμνο Minmin που στοίχειωσε τους μετεφηβικούς μου εφιάλτες.

2009

The Antlers- Hospice (Frenchkiss Records)

Αν και το θεωρώ κατά μεγάλο μέρος τροφή για την θλίψη ,αν λάβουμε υπ'όψιν και το θέμα του δίσκου τα τραγούδια είναι τόσο όμορφα ραφιναρισμένα με φωνητικά που 'sigourrosίζουν (!)' έντονα,το ξέχασα πολλές πολλές φορές στο repeat.

No7...&No7

decade

Amorphous Androgynous- The Isness

Δεν μπορώ να περιγράψω την συναισθηματική αιώρηση που νιώθω με αυτόν τον δίσκο.Με έκανε να διευρύνω τους ορίζοντες μου,μουσικά και μη.

2009

The xx-xx

Βρίσκω το minimal ύφος του,τα βελούδινα φωνητικά του και τις ξεχωριστές μελωδίες άκρως πρωτότυπες σαν συνδυασμό.Μου έκανε μεγάλη αίσθηση και το πόσο επίκαιρο ήταν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές που συντρόφευσε την κλασική post vacation depression.

No8...&No8

decade

The Shins-Wincing the Night Away (Sub Pop)

Δε συναντάς συχνά τραγούδια 'που θα σου αλλάξουν τη ζωή'.Εμένα μου την έσωσαν ,το Phantom Limb, ένα τρελό καλοκαίρι στα νότια και άπειρα δάκρυα για πεθαμένες φιλίες με το Australia,Sleeping Lessons στο Παλλάς,μία θύελλα συγκίνησης.

2009


Bat For Lashes- Two Suns ( Parlophone)

Πως γίνεται αυτό το θεικό πλάσμα να τα έχει όλα; Και υπέροχη εμφάνιση και ένα βελούδινο λαρύγγι που προκαλεί ανατριχίλες και στους πιο σκληροπυρηνικούς και τρομερό ταλέντο;Σαρώνει με την απίθανη ύπαρξη της και ειλικρινά ελπίζω να μην απογοητεύσει εμάς τους μαγεμένους.

No9...&No9

decade



The Avalanches-Since i Left you ( Modular Recordings)

Είναι οι αρχές της δεκατίας που κλείνει και ένα ανώριμο χαζοχαρούμενο κορίτσι σε ένα σπίτι κάπου στο κέντρο πετυχαίνει στο Mtv το Since i Left You.Και κοιτάει σα χαζεμένη ένα από τα πιο ωραία κλιπ με ένα από τα πιο ωραία τραγούδια,μια εικόνα μαγική μια στιγμή καθοριστική για τις μετέπειτα μουσικές επιλογές..

2009

Passion Pit-Manners (Columbia,Frenchkiss Records)

Το Manners για κάποιο λόγο το αγόρασα σε cd και κατέληξε να συντροφεύει οδηγικές στιγμές τρόμου ,κλάμματα ,απογοητεύσεις,υστερικά γέλια να βγαίνει από το cd player για να μπει η Αρλέτα,εφηβικές διακοπές με δέκα χρόνια καθυστέρηση.Δε νοοείται 2009 χωρίς το Manners.

No10...&No10

decade

Κόρε Ύδρο-Φτηνή Ποπ για την Ελίτ (Capitol)

Θα κουράσω αλλά θα πω ξανά ότι στην δεκαετία έχω κινηθεί συναισθηματικά.Πιστεύω πως είναι το σπουδαιότερο ελληνικό album της δεκαετίας και μουσικά αλλά έντυσαν τόσα πολλά σκηνικά μου με τα στοιχειωμένα λόγια τους που καμιά φορά ακόμη μου είναι δύσκολο να το ακούω.Εξαιρετικοί και πολύ πιο πάνω από πολλούς άλλους.Για μένα.

2009

Horrors-Primary Colours (XL)

Και μόνο γιατί σε παίρνει και σε σηκώνει,είναι σκληρό αλλά όχι επιτηδευμένα,δεν το θεωρώ σπουδαίο ή αξιομνημόνευτο είναι όμως σίγουρα διασκεδαστικό,cool και σου φτιάχνει τη διάθεση στο λεπτό.

No11...&No11

decade

Peaches-Teaches of Peaches (Kitty-Yo,XL Recordings)

Εμένα αυτή εδώ η αξιόλογη κυρία μου έμαθε σε ολίγον τρυφερή ηλικία πως να απενοχοποιώ την συγκεκαλυμμένη σεξουαλικότητα της μουσικής.Βγήκε,τα είπε όλα χύμα και προκάλεσε με παιχνιδιάρικο τρόπο,είτε πουλώντας 'ελαφρότητα' είτε φτηνά 'φάτε μάτια ψάρια'.Γιατί να κολλήσεις σε κάτι τέτοιο όμως όταν τα τραγούδια της τα βάζουμε ακόμη στα πάρτυ μας;(ναι,κάνουμε ακόμα πάρτυ)

2009

Silversun Pickups-Swoon ( Dangerbird)

Στην αρχή είχε συμβεί μία παρεξήγησις,καθότι εγώ που μου άρεσε το Carnavas το Swoon το βρήκα μακρύ σε διάρκεια και με κοιλιές.Παρόλο που ισχύουν όμως και τα δύο εξακολουθώ να μην σταματάω να το ακούω,διότι αυτά τα άξια παληκάρια (και η Nikki βέβαια) είναι σπουδαίοι απλά,στο live με πείσαν.Και το Panic Switch μέσα στα καλύτερα tracks της χρονιάς,χωρίς δεύτερη κουβέντα.

No12...&No12

decade

Arcade Fire- Funeral (Merge,Rough Trade)

Δύσκολο στην αρχή και κατόπιν καθώς ωρίμαζα εγώ ερχόταν κι αυτό μαζί,με ακολουθούσε.Και επειδή το live τους είναι μεγαλύτερο απωθυμένο και από τον πρώτο καταπιεσμένο μου έρωτα.

2009

Jack Penate-Everything is New (XL)

Από τα πιο διασκεδαστικά albums που βγήκαν στο 2009,μου δείχνει ότι καμία σχέση δεν έχει το εύπεπτο με το επιφανειακό,τον αγαπώ σχεδόν όσο τον συμπατριώτη του και μεγάλη μου αδυναμία Jens Lekman.

No 13...&No 13

decade

Bon Iver-For Emma,Forever Ago ( Jagjaguwar,4AD)

Γιατί μου έμαθε να αγαπάω με πάθος τα ευαίσθητα αγόρια,γιατί είναι ένα πανέμορφο παζλ του 2008,για το αξεπέραστο 'skinny love',για την φωνή του Vernon που προκαλεί και από μόνη της ωφέλιμο πόνο.

2009


Flaming Lips-Embryonic (Warner)

Ποτέ δεν άνηκαν στις προσωπικές μου αδυναμίες τούτοι εδώ και πάντα μου την έσπαγε το hype τους.Για κάποιο λόγο τους θεωρώ το λάβαρο του δήθεν ψαγμένου τυπακίου.Το ομολογώ όμως ότι το Embryonic είναι ένα μικρό θαύμα που λόγω προκατάληψης δεν έλιωσα στο παίξιμο και μόνο όμως για το Watching the Planets αξίζει τη θέση στην εικοσάδα.

No14...&No 14

decade

Architecture in Helsinki-In Case we Die ( Tailem Bend,Bar/None Records,Moshi Moshi Records)

Αυτοί οι συγκεκριμένοι με έκαναν να νοιώσω την ανάγκη να κυνηγήσω την χαμένη μου παιδικότητα με πανέμορφα φωνητικά και τόσο όμορφη ποπ που αν την έκανα κι εγώ κάπως έτσι θα ήθελα να ακούγεται.

2009

Wild Beasts-Two Dancers (Domino Records)

Αποδυκνείουν πόσο καλό μπορεί να είναι κάτι που με την πρώτη ακρόαση δε σε κερδίζει (ναι,το ομολογώ).Μπορεί να έχει την θέση του στην εικοσάδα μου γιατί παρέα με αυτό παραιτήθηκα από τη δουλειά μου,μπορεί για την εκπληκτική κομματάρα " We still got the taste dancin in our tongues' όπως και να έχει,έχει μετρήσει πάμπολλες ακροάσεις.

No15...&No15

decade

Plush-Underfed (Sea Note 2004)

Επειδή δεν μπορώ παρα να μην κινηθώ συναισθηματικά όσο αφορά την δεκαετία.Επειδή είναι καλύτερο από το Fed.Και γιατί ο ήχος του περιγράφει ακριβώς τις δομές μας.

2009


Handsome Furs- Face Control (Sub Pop)

Νομίζω πως όταν τους άκουσα πίστεψα στην νεκρανάσταση ενός είδους που πνέει τα λοίσθια,όλα μου άρεσαν,τα φωνητικά,οι μελωωδίες,ο δυναμισμός τους το γεγονός ότι είναι ζευγάρι (μου κανε συνειρμό,πως να το κάνουμε).

No 16...&No 16

decade

Μαλακία που δεν έιχαμε screamadelica στα 00's είχαμε όμως αυτόν τον δυναμίτη με το ακατανόμαστο τραγούδι που μισούσαμε να αγαπάμε,και το εναρκτήριο track που επιτέλους μας έβγαλε από τη χρονοκάψουλα των 60's και δεχτήκαμε-σαν παιδιά και εμείς- την καινούρια,επιθετική δεκαετία.

2009

Ελπίζω να μην έχω γίνει τόσο φαιδρή ώστε ότι κάνει να μου αρέσει,το logos όμως είναι καλό μόνο και μόνο για το an orchid( ή το Shelia.ή το Kid Klimax) που όπως έλεγα και πιο πάνω κάποτε κάποιοι μας βgάλανε από την χρονοκάψουλα των 60's και κάποιοι μετά ήρθαν να μας ξαναβάλουν για ένα μίνι τριπ.

No17...&No 17

decade

Archive - You all look the same to me (Hangman Records)

Μπορεί το again αποτέλεσε το απανταχού λάβαρο του κάθε πικραμένου και εδώ στην Ελλάδα να το λιώσαμε' όπως άλλωστε συνηθίζουμε άμα πάρουν πρέφα οι σταθμοί του κώλου ένα ωραίο κομμάτι,όμως ο δίσκος είχε μέσα το και το Meon,το Numb και το παραπονιάρικο Now and Then,εργαλείο στα χέρια του γκρινιάρη.Για αυτά και μια αθώα βραδιά στο Λυκαβηττό.

2009


Volcano Choir-Unmap (Jagjaguwar)

Μπορεί φέτος τα ακούσματα μου να μην κινήθηκαν σε τόσο θολά μουσικά επίπεδα όμως όταν ο εκπληκτικός Justin Vernon ξεδιπλώνει το πλούσιο ταλέντο του σε κάτι'έξω' από αυτόν (σε σύγκριση με το μοναδικό 'For Emma for Ever Ago')και μας δίνει tracks όπως τα 'Sleepymouth','Still' δεν μπορούσα να αντισταθώ. Γιατί ενώ είναι 'ψυχρό',σε ζεσταίνει.

No 18...&No 18

decade


Franz Ferdinard-Franz Ferdinard (Domino Records)

Γιατί το Take me Out το χορέψαμε όσο κανένα άλλο ακόμη και στο μπαρ της θεμιστοκλέους που έχει κλείσει χρόνια τώρα.Για τους στίχους του Jaqueline που ήταν κι αυτοί κομμάτι των θεμελίων στο τότε σπίτι μας.Γιατί το This Fire το ουρλιάζουμε εκστατικά μέχρι σήμερα,γιατί το 2004 ήταν το τέλος μιας μαγικής εποχής.

2009

Mary Onettes-Islands (Labrador)

Όχι επειδή είναι πρωτότυπο,γιατί δεν είναι,χωρίς βέβαια να λείπουν δυνατές στιγμές( The Disappearence of my Youth)και όμορφες dream pop μελωδίες,είναι όμως ξεχωριστό με έναν διαφορετικό τρόπο στο δικό μου κεφάλι,σαν ένα ιδανικό κλείσιμο της πιο παρανοικής χρονιάς της δεκαετίας.

No 19...& No 19

Καλό μήνα και από μένα παρουσιάζω με λίγα περισσότερα λόγια από εχθές( για την ακρίβεια με λόγια) τα νούμερο 19 μου.

decade

Ενώ αυτό:

ήταν μεγάλο δέλεαρ για υψηλές θέσεις στην 20αδα της δεκαετίας,γιατί πως να το κάνουμε συμμετέχει κι ο Νίκος ο Δάσκαλος και τέτοιο μουστάκι δεν μπορεί παρά να εγγυάται την ποιότητα δίπλα στη (θεά) Φυλιώ τελικώς με κέρδισαν αυτοί:



γιατί αν και είναι αλήθεια ότι είναι μακριά από τις καλές καλές και συνεκτικές στιγμές τους είναι ακόμη Manics.Και για τη φωνή του James πάντα.Και επειδή ήμασταν 18 και δεν το ξεκολλούσαμε από το (τότε) cd player.Και για το Let Robeson Sing φυσικά.Και το Miss Europa Disco Dancer.

2009


Mountain Goats-The Life of The World to Come (4AD)

λιγάκι εσωστρεφές ακούστηκε στα αυτιά μου,άλλωστε μυστήριοι πάντα ήταν οι Mountain Goats,το αποσυνδέω από το 'θρησκευτικό΄backround που έστω και συνειρμικά αποκτά και μου αρέσει ακόμη περισσότερο ο τρόπος που σπαράζει στα τραγούδια,στα drums,μία σχεδόν μυστυκιστική συντροφιά.

No 20 &...No 20.

decade

Tinariwen-Amassakoul (World Village-2004)

2009


Mos Def-The Ecstatic (Downtown)