Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

The 1+1 Project,Week 1

The newbie


Summer Fiction-Summer Fiction (December 2010)

O κύριος Bill Richini κρύβεται πίσω από το όνομα Summer Fiction και το ομότιτλο album που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια ωδή σε ένα κορίτσι.Πριν προλάβετε να αναφωνήσετε 'τι πρωτότυπο' να αναφέρω πως όλα περιγράφονται από την σκοπιά ενός αγοριού που χρησιμοποιεί πολύ τις λέξεις make up και mascara.Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως το album γράφτηκε όχι σε κάποιο στούντιο ή στην ησυχία του σπιτιού του,αλλά στις βόλτες του με το μετρό πέρα δώθε στην πόλη της Φιλαδέλφεια,και σκέφτηκα,πόσο γλυκιά εικόνα θα ήταν ένας τύπος καθισμένος σε μια θεσούλα ενώ παράλληλα το μυαλό του σκάρωνε πυρετωδώς συγχορδίες και μελωδίες.Στο μουσικό και σημαντικό κομμάτι,το album διακρίνεται από μία εμφανή 60's αισθητική,τόσο στο φωνητικό κομμάτι (οι συγκρίσεις μου όταν το πρωτοάκουσα με φωνητικά κοντά στο στυλ των Beatles ήταν απλώς αναπόφευκτες) όσο και στο ορχηστρικό.Η μελωδικότητα επικρατεί μαζί με μία ίσως υπερβολική μελίρρυτη διάθεση,πάντως στο σύνολο οι συνθέσεις είναι αξιοπρόσεκτες,τουλάχιστον για τα δικά μου κοριτσίστικα αυτιά.Το Chandeliers,το Throw your Arms Around me και το To:Alone είναι 3 από τα πιο όμορφα,λιτά και απέριττα τραγούδια που έχω ακούσει τις τελευταίες μέρες.Αξίζει μίας ακρόασης τουλάχιστον.

The oldie


Plush-Underfed (December 2004)

Εδώ έχουμε έναν άλλο κύριο πίσω από το όνομα Plush,ο φοβερός Liam Hayes,και το συγκεκριμένο album είναι μια παράδοξη ιστορία.Ουσιαστικά αποτελεί το bootleg του album Fed,για το οποίο ο εν λόγω καλλιτέχνης σπατάλησε ουκ ολίγα χρήματα για να κυκλοφορήσει.Ο παθών από το νόμο του Μέρφυ Hayes είδε το Underfed που περιείχε τις 'απογυμνωμένες' version των τραγουδιών του να παίρνει πολύ καλύτερες κριτικές από το Fed,κάτι που μπορεί να διαπιστωθεί και με μία back2back ακρόαση.Και αυτό είναι η τρανή απόδειξη του πόσο μεγάλα κομμάτια έγραψε στον εν λόγω δίσκο,πως από την ανεπαίσθητη 70's αισθητική μπαλάντας,περνάει σε έναν φαινομενικά σκληρό ήχο,που έπειτα έρχεται να σε διαλύσει με τα σπαρακτικά φωνητικά.Και θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλές σελίδες για το πόσο πολυσχιδής μπορούν να γίνουν οι συνθέσεις του,χωρίς σπουδαία τεχνικά μέσα ή τεχνικές,πως το Having it All είναι από τα πιο θλιμμένα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ,το Whose Blues από τα πιο δυναμικά,ενώ το Fed(Intro) είναι σκέτο mind travel σε παραλίες και διονυσιακές γιορτές με γυμνά αγόρια.Για εμένα αποτελεί ένα μικρό μουσικό θαύμα χωρίς την μαγκιά της παραγωγής από αυτά που σπανίζουν τα τελευταία χρόνια,και album σταθμό όσο αφορά τους singers/songwriters.

Και οι υπόλοιποι έπαιξαν:

2 σχόλια:

Raggedy Man είπε...

Πωωωωωωωωωωωωωω!!!! Που τον θυμήθηκες τον Plush;!;!;!; Δεν το 'χω ακούσει αυτό, το τσεκάρω ΑΜΕΣΑ!

mean mr mustard's sister είπε...

διαχρονική αδυναμία.τσέκαρε,δεν θα χάσεις