The newbie
Tennis-Cape Dory (January 2011)
Ή αλλιώς φόρα τ'άσπρο τ'ατσαλάκωτο το polo και έλα μαζί μου για soft drinks στο γιωτ.Θα βλέπουμε τους φοίνικες στη στεριά κι ο ήλιος θα μας λούζει τα μαλλιά.Ωραία θα είναι.Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.Οι υπανδρευμένοι παρακαλώ Patrick Riley και Alaina Moore μετά από ένα 7μηνο ταξίδι με γιωτ,όπως προανέφερα,έγραψαν το ντεμπούτο τους Cape Dory (ταιριαστό).Το αισθητικά αψυχολόγητο ,τουλάχιστον,εξώφυλλο δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει σε καμία περίπτωση από το να ακούσουμε τουλάχιστον μία φορά το album,που σε διάρκεια δεν αγγίζει ούτε το μισάωρο.Μουσικά,λοιπόν,κινούνται σε ένα είδος βατό,που,γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε,μου αρέσει πολύ.O sunshine,νοσταλγικός 70's ήχος,η κιθάρα που ξεδιπλώνει όμορφες μελωδίες χωρίς να εμβαθύνει σε δύσκολα σόλο,τα όμορφα γυναικεία φωνητικά,πως να το κάνουμε στα κοριτσίστικα(και όχι μόνο)αυτιά είναι παραπάνω από ευχάριστα.Ένα μεγάλο όμως εδώ,καθότι κατά την ταπεινή μου άποψη οι φίλτατοι Tennis πέφτουν σε μία μεγάλη παγίδα.Το εύπεπτο δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι και πρόχειρο.Τα περισσότερα tracks ενώ τα ακούς ευχάριστα κυρίως για την ρετρό φωνή της Moore,δεν σου μένουν στο μυαλό και πολύ φοβάμαι πως το πόρισμα μου για το album είναι πως σε 2 μήνες μάλλον θα το έχω ξεχάσει.
The oldie
Air-Moon Safari (January 1998)
Με το Cape Dory να μου ανοίγει την όρεξη για αλατισμένη,θαλασσινή μυρωδιά το μυαλό δεν μπορούσε παρά να πάει στο επί χρόνια πρώτο στη λίστα ακούω-στα-ακουστικά-και-δείχνω-απόμακρη-αλλά-ευτυχισμένη album παραλίας.Σαν μία μυοχαλαρωτική ένεση είναι απίστευτο αυτό που προσφέρει μία ακρόαση του συγκλονιστικού,κατ'εμέ Moon Safari.Με την ίδια ευκολία σε στέλνει τόσο να αιωρείσαι πάνω από το ήρεμο Αιγαίο,όσο και στα αστέρια φορώντας την στολή αστροναύτη με την γη να καθρεφτίζεται στην κάσκα σου.Οι κορυφαίες μπασογραμμές του La Femme D'Argent είναι ένας φυσικός μπάφος(sic)και το Le Voyage De Penelope έρχεται να συμπληρώσει,ενώ το All I Need με το,για όποιον θυμάται,χαρακτηριστικό video clip είναι ένα smooth πέρασμα στις ενήλικες σχέσεις,και αν αναλύσω track by track κι εγώ μετά θα βαριέμαι να διαβάσω αυτά που έγραψα.Στο σύνολο του,ίσως για συναισθηματικούς λόγους,αλλά ακόμη ακούγεται άρτιο στα αυτιά μου,ένα έπος για το καλοκαίρι,την ελευθερία,την ανεμελιά.
5 σχόλια:
Το πέτυχα κι εγώ κάπου αυτό-μου φάνηκε τόσο τραγικό το εξώφυλλο που έπρεπε όπωσδηποτε να το ακούσω! Τώρα μου ενέτεινες την περιέργεια :)
Μία αποστεωμένη,κακομούτσουνη εκδοχή της Jennifer Grey συναντά την κακή αισθητική κι όλα αυτά στο 2011.Μάλλον το πηγαίναν για ρετρο αλλά βγήκε κιτς!
Βασικά το εξώφυλλο θυμίζει λίγο το Little Earthquakes της Tori Amos. Από τότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τα κιτς εξώφυλλα!
moon safari... πόσο υπέροχο (την τύπισσα με το εξώφυλλο ειτίλα δεν την ξέρω)!!!
@silentcrossing χα,ακόμα κι αυτό λιγότερο κιτς το θεωρώ!!
@inverted_a είχα σκαλώσει με το moon safari χρόνια και χρόνια.κι ακόμα δηλαδή
Δημοσίευση σχολίου